کد مطلب:1484 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا ميان دعاها دعايي كه باعث شود بين دو نفر جدايي و اختلاف حاصل شود، وجود دارد؟ آيا اين دعا با اصول دين مغايرت ندارد؟

حقيقت دعا قرب و پيوندي است كه بنده با خالق هستي بخش برقرار مي كند و در اين قالب حاجات و خواسته هاي مشروع خويش را از خدا طلب مي كند. انسان در دعا طلب خير براي خود و ديگران مي نمايد. البته گاهي دعا به صورت نفرين است. بعضي نفرين ها مستجاب مي شود.

در قرآن كريم در مورد سحر كردن آمده است: ... فيتعلّمون منهما ما يفرّقون به بين المرء و زوجه؛(1) ...مردم از دو فرشته مطالبي را مي آموختند كه بتوانند به وسيله آن ميان مرد و همسرش جدايي بيفكنند. سحر از علوم غريبه است و معلوم نيست كه مشتمل بر دعا يا نفرين باشد. آيه شريفه در خصوص زماني است كه بازار سحر داغ بود و مردم گرفتار ساحران بودند.

خداوند دو فرشته به نام هاي هاروت و ماروت را به ميان مردم فرستاد تا آن ها مردم را با طرز ابطال سحر ساحران آشنا سازند، ولي از آن جا كه خنثي كردن يك مطلب (همانند خنثي كردن يك بمب) فرع بر آن است كه انسان نخست از خود آن مطلب آگاه باشد و بعد طرز خنثي كردن را ياد بگيرد، ناچار بودند سحر را قبلاً شرح دهند. سوء استفاده كنندگان يهود از آزمايش الهي پيروز بيرون نيامدند و از آن دو فرشته مطالبي را مي آموختند كه بتوانند ميان مرد و همسرش جدايي افكندند. آنان از اين علم سوء استفاده كردند و به جاي اين كه به عنوان وسيله اصلاح و مبارزه با سحر استفاده كنند، آن را وسيلة فساد قرار دادند.

با اين كه فرشته ها به مردم هشدار دادندكه اين آزمايش الهي است، حتي گفتند سوء استفاده از اين تعليمات كفر است، امّا آن ها با استفادة نادرست از اين تعليمات، به كارهايي پرداختند كه موجب ضرر و زيان به مردم شد؟(2)

اين عمل كه سحر ناميده مي شود، از نظر حقيقت و معنا نوعي اَعمال خارق العاده است كه آثاري از خود در وجود انسان ها به جا مي گذارد و گاهي چشم بندي و تردستي است و زماني تنها جنبة رواني و خيالي دارد.(3)

امّا در هر حال اين عمل خروج از ايمان است و كفر محسوب مي شود. برخي مفسران از سحري كه موجب جدايي شخص و همسرش مي شود، با تعبير سِحر مؤثر ياد كرده اند، چون وجود جدايي نشانگر تأثير گذار بودن سحر است.(4)

فقهاي اسلام همه اتفاق نظر دارند كه ياد گرفتن و انجام عمل سحر و جادوگري حرام است و از مظاهر كفر محسوب مي شود. نتيجه بحث اين است كه در بين دعاها دعاهايي جهت ايجاد جدايي بين افراد وجود ندارد و چيزي كه از آن جهت جدايي افراد مثل زن و شوهر استفاده و سحر ناميده مي شود، عملي حرام است.

پي نوشت ها:

1. بقره (2) آية 102.

2. تفسير نمونه، ج 1، ص 374.

3. همان، ص 377.

4. بهاء الدين خرمشاهي، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهي، ج 2، ص 1194.